โรงเรียนทุ่งไชยพิทยา รัชมังคลาภิเษก

                        ความรู้สึกสมัยเป็นเด็กเวลาจะเปลี่ยนโรงเรียนใหม่มันเป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้น และมันทำให้เด็กอย่างผมนอนไม่หลับไปหลายวัน การได้พบเพื่อนใหม่ ครูใหม่ โต๊ะใหม่ มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ทำให้เด็กบางคนรู้สึกกลัวขึ้นมา และหนื่งในนั้นคงต้องมีผมรวมอยู่ด้วย  ช่วงปิดเทอมมันช่างเป็นเวลาอันหอมหวานซ่ะเหลือเกิน  หากไปถามเด็กนักเรียนด้วยคำถามว่าชอบช่วงปิดเทอมมั้ย คงมีจำนวนน้อยซักประมาณ 96 คนในร้อยคน ที่ตอบว่าชอบ ผมก็ชอบ "พรุ่งนี้แล้วสิน่ะ เปิดเทอมวันแรก" มันเป็นประโยคสั้นๆที่ผมพูดกับตัวเองก่อนนอนในคืนสุดท้ายของการปิดเทอม มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้น จนแทบอยากจะลุกจากที่นอน ไปนั่งรอดวงอาทิตย์ขึ้น ในหัวผมตอนนั้นรู้สึกว่าจินตนาการจะยอดเยี่ยมซ่ะ  เรียกได้ว่าเป็นการจำลองสถานการณ์ในสมองเลยก็ว่าได้  เพื่อนใหม่จะเป็นคนยังไง? เราจะโดนแกล้งมั้ย ? ครุดุป่าว? เราจะเข้ากับเพื่อนใหม่ได้มั้ยน่ะ? ?  และอีกร้อยพันแปดคำถามที่วิ่งวนอยู่ในหัว โดยไม่มีวี่แววว่าจะมีคำตอบของคำถามเหล่านี้ 
                    กลิ๊งงงงงงงงง!     "สายแล้ว สายแล้ว "  เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นพร้อมกับเสียงแม่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว พุ่งแหวกอากาศมาปะทะกับหู จนผมต้องสะดุ้งตื่น